Nekromanta Lyrics

Jakże marny jest szczur wobec ogromu wiedzy, który oferuje mi czarny tom

Jakże marny jest szczur

Dzisiaj przychodzi znów ten obmierzły szczurołap, będzie ze sobą miał szczurów wór

Jakże marny jest szczur

Jak paskudny to człek, w swojej brudnej kapocie

Brudne palce i pysk obrzmiały, jakże marny to szczur

Nekromancie służy, za kilka marnych groszy sprzeda mu co złapał w kanałach

Będzie miał za co chlać

Będzie zapomnieć mógł…

Dzień już chyli się ku końcowi

Ludzie składają na poduszkach swe udręczone głowy

Stuk, stuk, to but o bruk

Szczurołap idzie z worem na swoich plecach

Stuk, stuk do drzwi

Nekromanta mu otwiera i zaprasza gestem do środka

- Chodź, dobry człowieku

Ile chcesz dziś za swój trud?

- Daj siedem miedziaków (Magistrat nie dałby dwóch)

- Och, dajże mi chwilę, pójdę tylko po pieniądz

Ty tymczasem czekaj. Nie dotykaj niczego!

Mówiąc to ów nekromanta złapał za kandelabr

I nim się szczurołap spostrzegł – ten go w głowę zdziela

Szczurów dość już nekromancie, oto ludzkie ciało

Dzięki zaklęciom z czarnego tomu wstanie znów

I wlecze truchło już do stołu, kładzie je, wycina wzór

I do zaklęć złych układa wargi plugawe

Wtem, niespodziewanie, szczurołap wstaje

W twarz nekromancie pięścią dał

Ten aż się zatoczył, w kamień wyrżnął łbem

I obaj broczą z czaszek krwią

Szczurołap śpiewa, la la, la la…