Athens Summer Blues

Μού 'πες το βράδυ, να χωρίσουμε ξανά κι εγώ σου απάντησα πως δε με νοιάζει πια.

Εσύ μ' αφήνεις κι η Αθήνα σκοτεινή, ποιος θα με βγάλει απ' την ίδια διαδρομή;

Και πάλι μόνος μένω, και το μυαλό θολώνει, και όσα είχαμε πει χαθήκανε στη σκόνη.

Βγαίνω μονάχος, βάζω μπρος τη μηχανή. Μεταξουργείο, Εξάρχεια, πάλι απ'την αρχή,

τα ίδια λάθη κι οι ψυχές στο πουθενά. Πού' ναι το ψέμα; Δε γουστάρω αλήθεια πια.

Χιλιόμετρα μετράω, με πνίγει τούτη η σκόνη. Για να αρχίσει κάτι, κάτι τελειώνει.

Μπαίνω στο πρώτο μπαρ που βρίσκω ανοιχτό και όλοι με κοιτούν, σα να 'μαι το φρικιό,

εγώ που αγαπούσα, τώρα, ξένος, προσπαθώ κι εσύ ποτέ σου δεν κατάλαβες τι ζώ.

Και τα ποτήρια αδειάσαν, τα φώτα χαμηλώσαν, κι απόψε κάποιοι μουσικοί ήρθανε και με σώσαν.