Fasle Meshki

سر صبح و صدای زنگ گوشیت میرسی از رویای حقیقی به کابوس

بیداری

ریه ها خیسه از بارون سیگاری که شد نتیجه خودخوری از سره پوچی

تا میری سره گوشیت میبینی خبره بد تا میری خبره بعد میبینی خبره بدتر

نه رفیقه واقعی دور و ورته اصلا نه سیگارای تو پاکتت نسختن نه

پرنده ها گرفتن روزه سکوت کوچه خالیه از سره صبحی تا خوده غروب

نه عابری با نون تازه رد میشه میره نه دیگه بچه ای میکنه با توپ کوچه رو شلوغ

نه داری حال کاری نه داری کار و باری نه پی نون و آبی نه تو دیده روزگاری

فقط پی جایه خوابی تو واسه همیشه تا همیشگی بشی لای روشنیا تاریک

شده همه رنگا مشکی بوی مرگ میاد دیگه تو این حرفا عیب نیست

عیب عمره که عمریه از ماها گذشت و درخت زندگیم برگاش هی ریخت