Κάθε Τέλος και Αρχή ft. Frank Panx Lyrics

Ο κόσμος είναι χωρισμένος τρελαμένος

μέσα στο σπίτι του χωμένος τρομαγμένος

Τέσσερις τοίχοι και αυτός μοιάζει εγκλωβισμένος

σε συσκευές μονίμως καλωδιωμένος

Σε μία δουλειά που δεν του αρέσει αγχωμένος

και 12ωρα σκλαβιάς φυλακισμένος

Να περιμένει μια Κυριακή ο καημένος

και όλο τον μήνα να την βγάζει πεινασμένος

Από φίλους και συγγενείς ειν' ξεχασμένος,

μόνος του από εδώ και εκεί να νοιώθει ξένος

Στον έρωτα απότιστος και μαραμένος

δεν την φοβάται την φωτιά είναι καμένος

Και αφού έχει μάθει μια ζωή σαν πεθαμένος

αισθάνεται για τα σκουπίδια πεταμένος

Έτσι τον θέλανε να είναι φοβισμένος

ανήμπορος κι υπάκουος μέχρι το τέλος

Όλοι κρύβουμε ένα μπάτσο στο μανίκι

Σκάει μύτη και βρωμάει νταϊλίκι

Τα στερεότυπα ηχούνε σαν ηγέτες

και ποζάρουμε σα γνήσιοι λεβέντες

Βγάζουμε έτσι τον άντρα το χαρμάνη

τον θεριακλή και το άλλο το τσογλάνι

που κανακέψανε στο σπίτι σα θρεφτάρι

τον τσάμπα μάγκα που θέλει να ρεφάρει

Γιατί δεν μπόρεσε να γίνει αστυνόμος

της ζωής ο τσιφλικάς, ο στρατονόμος

απ' το τίποτα κατάντησε ο κανένας

στο πουθενά μ' αισθήματα καμένα

Μα έχει μπράτσα που δείχνει με καμάρι

γι' αυτόν όλοι είμαστε κομπάρσοι

το ζοριλίκι κρατά για δεκανίκι

κι αν δεν τον παίρνει, γίνεται ποντίκι

Μα αυτό το τέλος δεν πρέπει να ρθει για αυτό θα κάνουμε νέα αρχή

Και όσους μας θέλανε με στη σιωπή είμαστε εδώ τελευταία κραυγή

Μα αυτό το τέλος δεν πρέπει να ρθει για αυτό θα κάνουμε νέα αρχή

Και όσους μας θέλαν στην υποταγή εμείς εδώ δυνατοί με ψυχή

Ο νέος είναι κολλημένος στο διαδίκτυο

έχει το ύφος του σοφού και του ξερόλα

Με την πραγματικότητα πήρε διαζύγιο

και από μικρός νωρίς την έφαγε την φόλα

Την κοπέλα του την έχει πάνω απ' όλα,

αλλα ισότητα με αυτή ποτέ δεν δέχεται

Και αφού η αγάπη του φαντάζει καρμανιόλα

απ' το μίσος και την κακία μόνο τρέφεται

Καταστρέφεται συχνά από αυτά που ακούει

και στους γονείς του άσχημα συμπεριφέρεται

Με τα ναρκωτικά έχει άσχημο χούι

τον έχουν πείσει πως είναι ωραίο να καίγεται

Σέρνεται από εδώ και εκεί κατάρα άδικη,

σε μια φαρέτρα μέσα είναι σπασμένο βέλος

Και αφού σταματήσει πλέον να διεκδικεί

δεν τον ενοιάζει η αρχή μόνο το τέλος

Δεν έχει χρώμα, θρησκεία και πατρίδα

Πατριαρχία η νοσούσα εξουσία

Αυτός ζει απ' τα θρύψαλα των άλλων

που αποκολλούνται σε κάθε άγγιγμά του

Σε μια σχέση ανθρωποπαγίδα

ο φόβος κόβει, ράβει η κτηνωδία

και η βουβή απούσα κοινωνία

ο νόμος που βρωμάει ασυλία

Όλοι εμείς τα εν δυνάμει τα θηρία

μια κλωτσιά και θα σπάσει η βιτρίνα

που τα θύματα πάντα είναι φταίχτες

στη πυρά σα μάγισσες γυναίκες

Ποιο μονοπάτι θα βρουν μέσα στη μπόρα

και η φυγή να μοιάζει καρμανιόλα

Μη τη ρωτήσεις ξανά γιατί δε φεύγει

Μόνο ν' αφήσεις φως για να της φέγγει

Κάππα Θήτα Panx Romana φαρδιά και μοϊκάνα

Αλυσίδες και καρφιά σκισμένα jean bandana

Graffiti στη γειτονιά και άραγμα στην αλάνα

Υψωμένη η γροθιά κι η μουσική nirvana

"Σπάμε την γραμμή" ξανά και βγαίνουμε στους δρόμους

κόντρα πάμε σε καιρούς άστους και αστυνόμους

Σήμανε "Συναγερμό" νομίζω έφτασε η ώρα

το "Πάρτυ κωφάλαλων" να τελειώνει εδώ και τώρα

Rap και Rock n Roll μαζί "Παιδιά όλοι στα όπλα"

δύο μικρόφωνο αρκεί φτάνουν και "3 ακόρντα"

Δε χωράνε εδώ ναζί στην "πόλη που είναι οι αντάρτες"

δεν γνωρίζουμε εμείς από σύνορα και χάρτες

"Το κράτος είναι κλειστό" το πλήθος μέσα βράζει

και η οργή απ'τον λαό σαν λάβα που κοχλάζει

Ξεχασμένο εγώ πανκιο του 80 που τρομάζει

"κόσμος γύρω μου φωνάζει" και νοιώθω πως κάτι αλλάζει