Mira Lyrics

Ben hala eskiyim bu şehirlerin arası

Bir şiirin arasıyım can alıcı yarısı

Martılar artık şaşırdı rotasını

Bir sen bi bendim körfezin yarası

Duymuyorum da artık tamamen sustum

İçimde bir korsun nedense suskun

Yüzüme dokunan herkes bir anda sustu

Mira anlatmış herşeyi bir mezara kusmuş

Açarmı bilmem artık bu taşrada menekşeler

İçimdeki gelir gider aynı yerde hasar veren

Ben bizi anlatsamda derinlere bence

Aklı olan hakkı alıp yazarmı hiç şiirlere

Neyse güneşin olamam güneşimde buz gibi

İçimdeki iyiliği kaybettim ansızın

Kader gerçekten de değiştirdi hepimizi

Nerde dudaklarıma dokunan şiirimin zanlısı

Bu yanında umut satan çiçekcinin çiçekleri

Ağır roman misali hissettiğim içimdeki

Kaybolur fotoğraflar kaybederim renkleri

Yazdığım her satır yok oluşun simgesi

Ötelerde kaldı umut ötelerde kaldı

Kimi paramparça bu gizde kimi geçmişden arttı

Sen öteki şehirde yanan bir ateştin

Dumanını gördükçe ben içim kanardı

Ayaklarımın altında cam kırıkları

Bu şehre fazla geldi umut kırıntılarım

Hep dolu defterin biraz sil satırlarını

Aç gözlerini gör diğer yarımı

Bugün kuşlar fazlasıyla sessiz

Manzarımız eşsiz bir o kadar hissiz dingin

Gökyüzümüz sisli sanki görmedik hiç mavi

Ellerini aç hüdaya ruhuna sinsin

Göz yaşım uzak bana tuttuğum kalem gibi

Gördüğüm yalan değil yalın hali nefretin

Bir odanın içine tıkılı kalan şehvetin

İçine gömdüğün herşey aslında servetin

Bilemezsin göğe bakmak aslında zor değil

Herkes bir gün gider hiç kimse sen değil

Bir patikanın içinde yol al ve sendele

Bir taraf gün bir taraf kuz her şeyini dengeler

Aramakdan usandık durgunum

Ellerime dokunma yorgunum

Korkusuzca ilerlerken ölümlerin sorgusu

Ve duyguların olgusunda bulduklarımın arzusunu kaybetme korkusu

İşte böyle mesele hepsi sanki bir düğüm

göremezsin kalbimin içindedir ördüğüm

Söndüğüm falan yok ruhlarınız sövdüğüm

Umutlarım gökyüzünde gökyüzümde öksüzüm