Odnowa

Pierwsza poranna kawa smakuje jak drżenie

Twoich rzęs poplątanych po których daremnie

Wspinają się do skroni marzenia tajemne

I spłoszone blaskiem przywidzenia senne

Odpędzasz kosmyk włosów – kiedyś były ciemne

I szukając mnie wzrokiem śmiejesz się po cichu

Kiedy skończę kawę Ciebie już nie będzie

Wieczorem, gdy (tu) wrócę znowu będziesz we mnie

Więc zrób tak, żebym znowu nie mógł zasnąć

I żeby słowa, tak jak kiedyś